Gitmeliyim diyebilmeli, gönülden sonra dil,
Gitmeliyim diyebilmeli, sahipsiz koyun olmadığımız bilinmeli,
Gitmeliyim diyebilmeli, kavisli Abdurrahman Çelebi,
Gitmeliyim diyebilmeli, kendi kendine boğulmalar başlamadan önce,
Gitmeliyim diyebilmeli, hüzün baz karanlık sahibi,
Gitmeliyim diyebilmeli, zahmeti Rahmete tercih etmeyen karambol,
Gitmeliyim diyebilmeli, vukuatlarıyla meşhur,
Mutsuzluğumuzla mesrur
Gitmeliyim diyebilmeli, tabutsuz kalmış ölü,
Gitmeliyim diyebilmeli, mazlumların acısı dinsin,
Gitmeliyim diyebilmeli ve gitmeden düşünebilmeli
Kuytu ve dipsiz kuyuların belirsiz dibindesin,
Ne adın Yusuf, Ne de düzenbazlıklarınla doldurduğum kuyular çirkefsiz,
Bizi adaklık koyun zannetme,
Ne adın İbrahim, ne de biz İsmail’iz.
Mahpussun yalnızlığın neferliğine,
Ne adın kahraman, nede biz sahipsiz.
Duymalısın sesimizi, direnmen ne boş,
Damarlarım da kan Kıpır kıpır,
Ümidi çok sensizlik çok hoş.
Varlığın usandırdı bizi,
Sen gidince aydınlığa dönüşür karanlıklar,
Yağmurun yağdığı topraklarımızdan gitmelisin,
Son tütününde bitip, mum gibi sönmeden,
Denizlerin yaralı dili konuşmadan,
Hak ettiğin nağmeler kulaklarına yapışmadan,
Damga vurduğumuz zamanımızdan gitmelisin,
Gidemiyorum demeden, penceren daha da kirlenmeden,
Çıkınca gölgenin altından Güneş gitmelisin